Historiek

De voetbalploeg van SCHRIEK werd gesticht in 1947 en is aangesloten bij de K.B.V.B. sinds april 1948.

Drijvende krachten waren o.a. Petrus Huygens, Jan Holemans, Theophiel Goovaerts, Fons Van Puymbroeck, …..

S.V. Schriek speelde voor het eerst kampioen in derde provinciale tijdens het seizoen 1964-1965. Ze hadden 45 punten , “Bos” werd tweede met 38 en Rumst derde met eveneens 38 punten. In het seizoen 1968-1969 speelden wij kampioen met 42 punten, evenveel als Rijmenam maar met meer gewonnen matchen. Derde werd Bonheiden.
In 1973-1974 werden ze weer eerste in derde provinciale. Met 45 punten eindigden ze voor Lyra ( 44 ) en voor Wavria eveneens 44 punten. De laatste match was Lyra-Schriek (0 – 0) voor 2400 kijkers.

Promotie kan ook anders, via een tweede plaats of een eindronde.

Zo promoveerde Schriek in ’76 via een 2e plaats naar de hoogste provinciale reeks en een jaar later naar 4e Klasse (voor 1 seizoen). In 1991, na 14 seizoenen onafgebroken 1e Provinciale, steeg KSVS terug naar Bevordering door Wuustwezel te verslaan in een memorabele eindrondefinale op het Schriekse veld voor een massa toeschouwers.

Na twee seizoenen 4e klasse zakte KSVS terug naar 1e Provinciale om direct weer kampioen te spelen (1994) en nogmaals te stijgen, al was het maar voor een jaartje.

In 1997 werd SV Schriek Koninklijke Sport Vereniging Schriek. Het 50-jarig bestaan werd groots gevierd.

Na enkele mindere seizoenen in 1e Prov. zakte Schriek, maar draaide een tijdje mee aan de top in 2e Prov. (tweede plaats in 2001, derde in 2002).

Glorieperiodes kende het Schriekse voetbal vooral onder trainer Jos Dewinne – die kon rekenen op spelers als o.a. Gaston Boeckstaens – en diezelfde Gaston die in 2002 zijn afscheid vierde als Schrieks trainer van de laatste…14 seizoenen.

Dat afscheid kon KSVS blijkbaar niet goed verteren, want na enkele “kwakkeljaren” zakte de ploeg op het einde van seizoen 2004-2005 naar 3e Provinciale.

Een eindrondeticket op het eind van seizoen 2006-2007 was de voorbode van een schitterend seizoen 2007-2008: “los” kampioen met 75 punten en op naar 2e provinciale.

2008-2009 werd dan weer een “rampjaar”. Het uitvallen van verschillende basisspelers en de langdurige kwetsuur van laatste man en kapitein Filip Pelgrims zorgden voor wat paniek in de verdediging en kosten ons belangrijke punten (zoals later zou blijken). “Riante” voorsprongen gingen toch nog verloren en dat brak ons op het einde van het seizoen zuur op : retour naar derde, en al was het maar op één puntje na, het blijft een serieuze afknapper.

Nadat KSV Schriek op het eind van het seizoen 2009-2010 op 1 overwinning na de kampioenstitel miste (gelijke eerst geëindigd met GR Katelijne maar 1 overwinning minder), werd het nieuwe seizoen met “serieuze” verwachtingen aangevat. Het onverwachts wegvallen van enkele spelers én het uitvallen van anderen dreigde alles in het honderd te doen lopen. Gelukkig had onze jonge garde nog heel wat in petto en kon de redding veilig gesteld worden. Seizoen 2010-2011, eentje om vlug te vergeten.

Seizoen 2011-2012 bracht dan weer het andere uiterste. Een bijna compleet nieuwe ploeg (met o.a. Hans Somers, Davy Voorspoels, René Romand, Kenny Moras, Kevin Verschueren, Bjorn Goyvaerts, Peter De Roover, Rachid Gloub e.a.) speelde het klaar om vanaf de eerste match aan kop te staan tot het einde van het seizoen. De indrukwekkende kampioen werd passend gevierd in meerdere etappes!

Op naar 2e provinciale dus. Met Tom Verelst als nieuwe doelman en Sven Van Vlasselaer als (mede-)organisator was een plaats in de top vijf toch geen te hoge ambitie? …

Blijkbaar niet! Van de 1e match tot de laatste op de eerste plaats (d.w.z. 60 wedstrijdenna mekaar!), dàt had niemand verwacht. En al zeker niet dat KSVS zou kampioen worden met 17 punten (73 p.) voorsprong op de tweede. Na 18 jaar terug naar 1e provinciale dus.

In het begin van seizoen 2013-2014 zorgden kleppers als De Kempen, Beerschot-Wilrijk (!), Herentals en Antonia voor enkele opdonders van jewelste: 0 op 12!! Terug naar af? Dat was dan zonder de trainer en zijn spelers gerekend. Om een lang verhaal kort te houden: KSV Schriek haalde de eindronde en moest pas in de finale de duimen leggen voor VC Herentals, dat naast het ongenaakbare Beerschot-Wilrijk naar Bevordering promoveerde. Zou die finale anders gelopen zijn mét onze spitsen Voorspoels (gekwetst) en Dillien en Verschaeren (beiden geschorst!)? We zullen het nooit weten, maar o.a. de match op het Kiel maakten dit seizoen prachtig!

Seizoen 2014-2015 moest de bevestiging van het voorbije jaar brengen. En of het dat bracht! Niettegenstaande enkele mindere matchen ontbonden Van Vlasselaer en Co hun duivels en behaalden zij terug de eindronde mits een 1e plaats in de 3e periode en een gedeelde 3e in het totaalklassement. Sven werd ook topschutter van de reeks met 24 goals!
In de eindronde werd KSVS helaas niet beloond. Na 2 gelijke spelen (1-1 thuis en 0-0 uit) promoveerde KFC Nijlen dankzij een goal op verplaatsing naar bevordering.

Het einde van het seizoen betekende ook het einde van het tijdperk T1 Filip Pelgrims. Na een schitterende carrière als speler (op 2 seizoenen Putte na uitsluitend bij KSV Schriek), speler-trainer en trainer, gaat hij het wat rustiger aan doen. Ook zijn 2 assistenten Michel Jacobs en Bart Van Looy hielden het trainerschap voor bekeken. Onze linkse verdediger Bjorn Goyvaerts wordt de nieuwe T1, in het deskundig gezelschap van Bart Verlinden (T2) en Sven Douwen (keeperstrainer)

Dit trio kreeg een “redelijk” nieuwe en vooral jonge ploeg voorgeschoteld, maar deze zogenaamde Juniors deden wel van zich spreken door sprankelend en wervelend voetbal. Er had misschien meer ingezeten dan een 5e plaats maar het gebrek aan eindronde wegens hervormingen bedierf de pret.

Het vertrek van enkele sterkhouders met op kop Sven Van Vlasselaer (toch nog onverwacht naar Rijmenam vertrokken) deed bij sommigen de wenkbrauwen fronsen, maar de voorbereiding en de aanvang van seizoen 2016-2017 was veelbelovend. Een kwetsuur van spits Gilles Salaets bleef hem parten spelen, de goals bleven uit en de ploeg zakte steeds verder in het klassement. Toch kon KSVS zich handhaven in eerste provinciale.

Seizoen 2017-2018 begon niet goed: KSVS kon zich niet echt herpakken en na een tijdje geloofden nog weinigen in een goeie afloop. De aanstelling van T2 Bart Verlinden tot T1 rond de jaarwisseling bracht wat soelaas en leidde tot een spannende strijd voor behoud in 1e provinciale, die op het laatst toch met succes afgesloten werd.

Tot daar het goeie nieuws! Zoals later zou blijken werd seizoen 2018-2019 een ramp op alle gebied. Noodzakelijke maar misschien te drastische maatregelen hadden het abrupte afhaken van enkele basisspelers tot gevolg. Het 11-tal getrouwen dat het seizoen toch wilde uitspelen (alvorens allen te vertrekken) werd aangevuld met enkele jonge reserven en dat verliep in eerste instantie niet slecht: 8 opeenvolgende matchen zonder verlies maar met te veel draws zodat geen sprong gemaakt werd in het klassement. Deze noodploeg, soms nog geteisterd door kwetsuren, kon het behoud in eerste niet bewerkstelligen en eindigde voorlaatste in de stand. Het vertrek van alle kernspelers was een zware dobber, maar het trieste hoogtepunt kwam op 26 mei met het plotse overlijden van penningmeester Paul De Weerdt. De sportieve tegenslagen waren zo goed als opgelost, dit kon niet rechtgezet worden. Hij ruste in vrede!

Het was zes seizoenen geleden maar 2019-2020 wordt gestart in 2e provinciale, met een volledig nieuwe spelerskern! We zullen zien wat de voorbereiding brengt, met o.a. deelname aan de Crocky Cup naast de beker van Antwerpen.

Het seizoen 2019-2020 was er eentje om zeer snel te vergeten. Onze tegenstanders in 2e provinciale bleken (soms net) iets te sterk. Vijf wedstrijden voor het reguliere einde van de competitie stonden we op de laatste plaats. De (water)kans om ons toch nog te redden werd ons (en andere kandidaat dalers) ontnomen door het Corona virus: de competitie werd stilgelegd na 8 maart 2020. Onze verwijzing naar 3e provinciale was een feit.  Deze sportieve tegenslag was echter niets in vergelijking met de vele slachtoffers die het Coronavirus wereldwijd maakte!  Wat de toekomst zal brengen is af te wachten. Gezond blijven en mekaar gezond houden is de boodschap, om met nieuwe moed aan een nieuw seizoen (en leven?) te kunnen beginnen.

2020-2021 was een seizoen om enerzijds nog sneller te vergeten, anderzijds eentje dat nog lang in ons geheugen zal  ‘geplakt’ blijven.  Na amper 5 competitiewedstrijden werd amateurvoetbal op 12 oktober 2020 omwille van Corona stilgelegd tot nader order, wat eind januari uitmondde in een annulering van het seizoen: geen stijgers noch dalers, simpelweg van nul herbeginnen aan seizoen 2021-2022 met dezelfde reeksen. In de hoop dat de Coronacijfers wel snel en sterk zullen dalen… .

Na enkele magere jaren kondigde seizoen 2021-2022 zich aan als een soort ‘nieuw begin‘: Corona zou niet langer (veel) roet in het eten gooien, hoopte iedereen. Kersvers T1 James Van  Vaerenbergh en T2 Stein Stuyck wilden KSV Schriek weer positief in het nieuws brengen, zo blokletterde de krant, en dat is hen wel gelukt! Nadat de nieuwe, meestal jonge spelers en de “oudgedienden” op mekaar ingespeeld waren ging het van langsom beter en eindigde KSVS op de 4e plaats, wat hen in de eindronde voor promotie bracht, samen met KFCM Hallaar, KSK Wavria en KV Hooikt. Het waren uiteindelijk de 2 laatsten die promoveren naar 2e provinciale. Maar ons seizoen was geslaagd, getuige ook het overgrote deel van de kern die hun verblijf bij ons verlengen.

2022-2023 begon hoopvol: na een goede voorbereiding, 3 ronden in de Croky Cup, en een mooie Beker van Antwerpen-campagne (1/2 finale op 19/02/2023) startte KSVS de competitie met een 12 op 12! Na enkele minder prestaties verzeilde de club echter zowaar in de degradatiezone. T1 James Van  Vaerenbergh en T2 Stein Stuyck voelden dat ze de vlam niet meer in de pijp konden krijgen en beslisten begin december om een stap opzij te zetten. Gewezen speler van KSV Schriek Kris Goris nam de sportieve fakkel over. Na verlies thuis tegen KFC Lint en een oplawaai bij SC Duffel begin 2023 behaalde hij met ons 1e elftal een 21 op 21. Met nog 10 matchen voor de boeg kwam er echter wat sleet op. Verlies bij de wat ‘mindere‘ ploegen wipte KSVS uit de eindronde; onze ploeg beëindigde als 8e gerangschikte het seizoen, na het absolute dieptepunt, nl. forfait voor de laatste competitiematch wegens onvoldoende spelers wegens kwetsuren, schorsing of het sturen van hun kat!  Even onbegrijpelijk als onvergeeflijk dit laatste, een mateloos gebrek aan respect vanwege de betrokkenen.
De viering van 75 jaar KSV Schriek verzachtte het leed evenwel wat, evenals de blik vooruit naar het volgend seizoen.

Illustere (eigen) spelers:
Gaston Boeckstaens : SVS – Antwerp – KV Mechelen – KSVS
Johan Van Looy: Anderlecht – AA Gent – Seraing – AA Gent – KSVS,
Koen Wijns: KSK Heist – KV Mechelen – St. Truiden – KVC Westerlo – KSVS
Sven Van Vlasselaer: VC Rijmenam – KSVS – KSV Bornem – Rac. Mechelen – KFC Turnhout – KSK Heist –  KSVS
e.a.